ข้าพเจ้า นายสุรชัย ด่านวัฒนานุสรณ์ อายุ 69 ปี
ป่วยเป็นโรคเบาหวาน ความดัน เส้นเลือดหัวใจตีบ(ทำบายพาส 7 ปี)
ระบบขับถ่ายไม่ปกติ ถ้าหากข้าพเจ้าเสียชีวิตในคุก ข้าพเจ้าขอให้ทำ ดังนี้
1. ไม่มีการเผาศพจนกว่าประชาชนจะได้รับประชาธิปไตยที่สมบูรณ์
2. ตระเวนศพของข้าพเจ้าไปทั่วประเทศ
3. ให้มวลชนแต่ละจังหวัดเป็นเจ้าภาพสวดศพ
ลงชื่อ นายสุรชัย ด่านวัฒนานุสรณ์
31 มีนาคม 54 เวลา 11.15 น.
เรือนจำกลางพิเศษกรุงเทพ
----------------------------------------------------
คำความของนักสู้เพื่อประชาธิปไตย
ไอดอลของฉัน ทำให้น้ำตาฉันไหลอาบแก้ม
----------------------------------------------------
เพราะชื่อกระทู้ค่ะ จึง log in เข้ามา
รู้สึกใจหาย ขนลุก และน้ำตาก็ไหล ..
เสมือนคำสั่งลา..
ต้อง(ยัง)ไม่มีวันนั้นนะคะ..อาจารย์
อาจารย์ต้องได้ร่วมฉลองความสำเร็จกับพี่น้องเสื้อแดงก่อน
ดิฉันเพิ่งไปเยี่ยมท่านอาจารย์สุรชัยมา เมื่อวันอังคารที่ 29 ที่ผ่านมา
ตอนแรกไปรอให้กำลังใจอาจารย์ที่ศาลรัชดา ไปรอแต่มืด
มีเพื่อนๆ เสื้อแดงไปเยอะอยู่ค่ะ ต่างจับกลุ่มคุยกัน
เพราะไม่มีวี่แววว่าอาจารย์จะมาขึ้นศาล
ทั้งข้อมูลรายชื่อจากป้ายประกาศต่างๆก็ไม่มี ทั้งด้านหน้าและด้านหลังศาล
ในที่สุดก็รับทราบว่าเป็นไปตามเกมที่ฝ่ายอำมาตย์กำหนด
พวกเราจึงพากันมาเยี่ยมท่านที่เรือนจำแทน..
ตอนแรกก็รู้สึกหดหู่ใจ (ก่อนจะพบกับอาจารย์)
แต่เมื่อพวกเรา (คณะใหญ่เชียวหละ และดิฉันก็ไม่ได้รู้จักใครเป็นส่วนตัว)
ต่างเบียดเสียดกันเข้าไปในห้อง 8 กับ 9 (ดูจากป้ายติดผนังห้อง)
ความรู้สึกดีใจเข้ามาแทน เพราะท่านอาจารย์ยิ้มแย้มแจ่มใส
ใบหน้าดูสดใสกว่าช่วงที่ท่านเดินสายให้ความรู้กับพี่น้องเราเสียอีก
คงเพราะท่านได้พักผ่อนมากขึ้น
พวกเราผลัดเปลี่ยนกันตั้งคำถามพูดคุยกับท่าน
อาจารย์สบายดีไหมคะ..
ทำไมอาจารย์ถึงไม่ได้ขึ้นศาลวันนี้คะ..
อาจารย์ใส่เสื้อเหลืองเท่จัง..
อาจารย์เมื่อไหร่จะได้ออก จะไปเรียนกับอาจารย์ (ผู้ชายคนหนึ่งถาม)
อธิการบดีมาอยู่ในคุกซะละ..(ได้ฮากันด้วย อาจารย์ก็พลอยได้ ฮ่าๆๆๆ ไปด้วย)
บางคำถามท่านก็ตอบสั้นๆ บางคำถามก็อธิบายอย่างยาว บางคำถามท่านก็เพียงอมยิ้มเท่านั้น
ทุกคำพูดของอาจารย์ยังคงแสดงถึงความมุ่งมั่นอย่างเต็มเปี่ยม
อาจารย์ย้ำให้พวกเราไปเลือกตั้ง
และย้ำเรื่องแนวทางการต่อสู้ เหมือนที่ท่านเคยปราศรัย
อาจารย์พูดชัดเจนมาก พูดเหมือนบรรยาย
ทุกคนตั้งใจฟัง และดิฉันสังเกตเห็นทุกคนต่างพลอยมีความสุขเมื่อเห็นท่านอาจารย์มีความสุข
ท่านยังสัพยอกว่า "อ้าว ! ข้างหลังใครจะคุยอะไรอีก"
มีหลายคนบอกว่า "อยากฟังอาจารย์คุยครับ"
ตอนแรกท่านก็ใช้โทรศัพท์พูด แต่หลายคนบอกว่าไม่ต้องใช้ พวกเราจะได้ฟังอย่างทั่วถึง อาจารย์ก็ตามใจ
ดิฉันมีความรู้สึกเป็นสุขตลอดวันนั้น ในขณะที่เดินทางกลับบ้าน ซึ่งอยู่ไกลมากกว่า 800 กิโล
ท่านเป็นไอดอลของดิฉัน ใครบ้างทำได้เช่นท่าน
อยู่ในคุกตั้ง 16 ปี ยังยอมสละตัวเองได้อีก เพื่อแลกกับประชาธิปไตย (เหมือนไม่เข็ด น้อมคารวะน้ำใจท่านจริงๆ)
ขออำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก และคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
โปรดดลบันดาลคุ้มครองท่านอาจารย์สุรชัย ให้ท่านปลอดภัยจากโรคภัยไข้เจ็บและภยันตรายทั้งปวงด้วยเถิด คนดีๆเช่นท่านควรได้รับผลแห่งการทำดีตอนแทน
***เรื่องอาหารการกินและยาของท่านอาจารย์ มีทีมงานที่คอยดูแลอยู่ (รู้สึกดีมากๆค่ะ พลอยโล่งโปร่งใจ )
ดิฉันรู้สึกอิ่มใจที่ได้มีส่วนร่วมในการสมทบทุนค่าอาหารกลางวันสำหรับท่านอาจารย์ด้วย
*************************************************************
ความในใจของฉัน..ต่อยอดคน ยอดวีรบุรุษนักสู้
*************************************************************
